Tromso Airport

Wat een fantastisch mooie reis hebben we gehad. Vanaf het voorbereiden was het al een feestje en dat alles zo is verlopen zoals gepland is super. Het weer heeft ons ook zo meegezeten. Op één dag na alleen maar zon. En dan het Noorderlicht, geweldig was het om het zo vaak te mogen zien deze reis. Bedankt voor al jullie enthousiaste, leuke reacties. Dat maakt het voor ons nog extra speciaal. Over een uur vliegen we weer terug naar Nederland met ons hoofd vol mooie herrineringen aan het prachtige Noord Noorwegen.

Liefs Arend en Miranda

Senja - Sorreisa

Wat een geweldige afsluiting van deze mooie vakantie hebben we vandaag gehad.
Om 09:00 werden we verwacht bij Senja Husky Adventure in Vangsvik. Daar aangekomen werden we vriendelijk ontvangen door eigenaar Jonny Mikalsen en voorgesteld aan de andere vier deelnemers uit Zuid-Afrika. Het was minder koud dan gisteren (-11), maar toch hebben we de weinig charmante overals maar weer aangetrokken. Er stonden vier sleden klaar met prachtige honden. Omdat we deze trip zelf de slede gingen besturen kregen we uitgebreide instructies. Het belangrijkste was de rem die we vooral moesten gebruiken als we bergaf gingen en natuurlijk om te stoppen. Ook belangrijk was het anker dat je in de sneeuw moet trappen als je stil staat. De honden horen aan het geluid van het anker in de sneeuw of ze moeten blijven staan of dat ze weer verder mogen. Als je bergop gaat moet je de honden helpen door mee te steppen of zelfs mee te rennen en duwen. Na al deze informatie tot ons te hebben genomen besloten we dat ik (Miranda) als eerste zou gaan besturen. We kregen van Jonny de slee toegewezen vlak achter hem en de Zuid-Afrikanen achter ons. Twee van hun hadden dit al eens gedaan dus vandaar. Niet alle honden waren op dat moment al ingespannen dus dat moest eerst gebeuren. Het was leuk om te zien hoe Jonny met zijn honden omgaat en kritisch kijkt waar welke hond ingezet wordt. Zo had hij bij onze slee een loops teefje ingespannen naast een reu. Maar dit bleek niet te werken want die twee waren ineens met hele andere dingen bezig. Dus het teefje werd gewisseld met een reu in het midden. Voorop lopen altijd twee snelle honden en achterop de twee sterkste honden, in totaal nu dus vijf honden per slee. Jonny heeft vooral Siberisch Husky's. Zenuwachtig voor wat komen ging begonnen we aan onze tocht, maar eenmaal onderweg krijg je de routine al snel te pakken. Wat was dat gaaf om de slee te besturen door het prachtige Senja. Het is hier veel bergachtiger dan in Zweden dus al gauw gingen we bergopwaarts en moest ik flink meehelpen met de honden. Dit vergt de nodige energie en dat had ik niet verwacht maar met wat hulp zijn we boven gekomen. Daarna ging het als vanzelf en wordt je bijna één met de slee en de honden. Op de helft heeft Arend de besturing overgenomen en ook hij vond het geweldig. Wat een ervaring rijker zijn we weer. Na een tocht van 22 km waren we weer bij Jonny thuis. We hebben gezamenlijk de tuigjes afgedaan bij de honden en ze weer naar hun hokjes gebracht. Na al deze inspanning hebben we gezellig koffie gedronken in een verwarmde tipi tent en gezellig gekletst met onze mede tourgenoten en Jonny. Senja Husky Adventure is een prachtig bedrijf met een persoonlijke aanpak.
Dit was een dag om nooit te vergeten.

Van Zweden terug naar Noorwegen

We hebben vanmorgen een sledetocht gemaakt met Alaskan Husky's. Om 09:00 werden we opgehaald bij het hotel en nadat we de Amerikaanse Susan bij een ander hotel hadden opgehaald reden we naar de kennel buiten Kiruna. Onderweg vertelde de Duitse chauffeur Sami al honderduit over de Husky's. Na een kwartier kwamen we aan bij de kennel en zagen we twee ingespannen sledes staan. Voor we vertrokken moesten we eerst warmere kleding aan wat we te leen kregen. Over onze kleding ging een dik overal en we kregen ook warme boots, handschoenen en een muts. Het was tenslotte -17 graden. Daarna wat instructies en dan eindelijk op de slee. Wij samen met Susan en een koppel uit Israël op de andere. De honden stonden al te popelen om te vertrekken. Onze bestuurster was de Franse Hannah, een leuke, vrolijke meid die ons onderweg van alles over de honden, de tocht en de omgeving vertelde. Wat een leuke ervaring was dit door elf honden door een prachtig landschap getrokken te worden. Na een half uur kwamen we aan bij een cabin waar we een "fika" gingen houden. Dit is in Zweden een koffiepauze met koekjes om wat te rusten en bij te praten. En in ons geval ook even opwarmen bij een heerlijke houtkachel. We mochten ook even knuffelen met de honden en natuurlijk met ze op de foto.
Na deze leuke onderbreking zijn we weer terug naar de kennel gereden en was deze prachtige tocht al weer voorbij.
We werden weer bij ons hotel afgezet waar we gelijk in de auto zijn gestapt want we moesten nog een eindje rijden. Van Kiruna in Zweden zijn we naar Sorreisa in Noorwegen gereden. Dit is een klein plaatsje vlakbij het Eiland Senja waar onze reis begon. We verblijven de laatste twee nachten in een appartement van Furoy Fishingcamp.
Vandaag hebben we alleen als passagier op de slee gezeten maar morgen gaan we op Senja als bestuurders (Musher) aan de slag.

Kiruna

Vandaag hadden we een stralende dag en zijn we 's morgens op pad gegaan richting Nikkaluokta. Dit is een Samidorp. Het Sami volk is ook wel bekend onder de naam Lappen. Het ligt erg afgelegen, 66km van Kiruna en de enige weg ernaartoe is redelijk begaanbaar maar heeft zwaar te lijden onder de zware weersomstandigheden. Er kan namelijk 80 graden verschil zitten tussen zomer- en wintertemperatuur. Omdat langs deze weg veel rendieren en elanden gespot worden wilden wij hem afrijden. Al snel konden we op de rem voor een eland. Dit vrouwtje lag heerlijk in het zonnetje redelijk dicht langs de weg. Wij dachten die zal wel gelijk opstaan en het bos in rennen maar ze trok zich niets van ons aan en bleef gewoon rustig liggen. We konden haar dus rustig fotograferen en filmen. Wat kilometers verderop zagen we twee rendieren maar toen we uitstapten draaiden ze gelijk de kont naar ons toe. In Nikkaluokta aangekomen hebben we even koffie gedronken en zijn toen de weg weer terug gaan rijden in de hoop nog wat meer tegen te komen. Nou dat is gelukt hoor. Eerst twee rendieren die, toen we naast de auto stonden, vlak voor onze neus de weg overstaken. En even verderop verschenen ineens drie rendieren en een eland uit het bos. We moesten flink op de rem, de rendieren durfden het aan om over te steken maar de eland niet en draaide terug het bos in. Maar de rendieren bleven maar wachten en kijken en plots zagen we de eland een stukje verderop toch de weg oversteken om zich bij z'n vriendjes te voegen. Dit mooie schouwspel hebben we rustig kunnen fotograferen en filmen. Onze dag was al geslaagd.

Na de lunch zijn we naar Nutti Sami Siidi gereden. Dit is een openlucht museum van een Sami familie. We hebben er een rondleiding gekregen met veel informatie over het Sami volk en de rendieren om daarna aanwezig te mogen zijn bij het voeren van de rendieren. Dit was een erg leuke ervaring en we konden de rendieren zelfs aaien.

De aurora verwachting voor vanavond was weer goed. Rond 20:00 zou de Kp 5 zijn dus zijn we na het diner Kiruna uitgereden.
Zo'n 10 km bij de verlichte stad vandaan zijn we in een parkeerhaven gaan staan om de lucht te checken. Ja hoor, daar was het weer. We zijn even verderop een klein landweggetje ingelopen en kregen een prachtige show van een kleine 40 minuten, daarna zakte de Kp langzaam naar 3. Dit was ook lang genoeg want toen we terug in de auto zaten gaf de thermometer -24 graden aan.
Terwijl ik dit verhaal afsluit zien we het licht al weer boven ons huisje dansen. Het blijft bijzonder maar we sluiten nu echt de gordijnen want voor morgenvroeg staat er een Husky sledetocht op het programma.

Via Narvik naar Kiruna in Zweeds Lapland

Gistermorgen vroeg zagen we de donkere wolken al hangen, sneeuw in de lucht. We hadden voor vandaag onze langste reisdag ingepland dus dat beloofde wat. Net onderweg richting Narvik trapte Arend ineens op de rem en riep: "Volgens mij zit daar een zeearend." En ja hoor dat was zo, dus hup de auto uit met foto en filmcamera. Daarna snel weer verder want het ging steeds harder sneeuwen. Zelfs zo erg dat we geen hand meer voor ogen zagen en stapvoets verder moesten. Uiteindelijk hebben we bijna zeven uur gedaan over een rit van 318 km. Toen we bij het hotel in Narvik aankwamen was de zon er gelukkig weer. Moe van deze enerverende autorit voor zowel bestuurder als bijrijder zijn we in de bar op de 16e verdieping neergeploft. Samen hebben we daar genoten van een heerlijk wijntje met prachtig uitzicht op Narvik. Daarna heerlijk gedineerd en lekker vroeg ons bedje ingedoken.
Misschien nog wel leuk om iets te vertellen over Noorwegen en alcohol. In Noorwegen is de aanschaf van sterke drank en wijn alleen mogelijk in staatswinkels, de zogeheten Vinmonopolet. Sinds een aantal jaar is bier en cider tot 4,75% wel gewoon in de supermarkt te krijgen. Maar door de week na 20:00 en op zaterdag na 18:00 gaat er een gordijn voor de rekken bier want dan mag het niet meer verkocht worden. Op de dag van verkiezingen mag ook geen drank verkocht worden omdat de politiek bang is dat men wel eens bezopen naar de stembus zou kunnen gaan? Vanwege de beruchte prijzen, reizen veel Noren naar Denemarken of Zweden voor hun drank-inkopen. Ons glaasje wijn bijvoorbeeld kostte €10,-- per stuk en een blik bier van een halve liter in de supermarkt kost €3,50 en Heineken zelfs €5,40. De rest van de boodschappen zijn trouwens ook schrikbarend duur. Dit komt doordat de Noren geen inkomstenbelasting betalen en de overheid zo een stukje terughaald door het heffen van hoge accijnzen en BTW.

Vanmorgen zijn we na een heerlijk ontbijt in het hotel vertrokken richting de Zweedse grens. Narvik ligt 40 km van de grens en het sneeuwde gelukkig niet dus na een half uurtje waren we in Zweeds Lapland. Wel hadden we onderweg veel opstuivend sneeuw wat een prachtig gezicht was. We waren nog maar net de grens over toen we wilde rendieren zagen dus weer even stoppen natuurlijk. Het landschap in Zweden is heel anders dan in Noorwegen, veel meer open vlaktes, geen steile hoge bergen en meer naaldbomen. Om 13:00 kwamen we aan in Kiruna waar we twee nachten verblijven in een huisje op Camp Ripan. We konden pas om 16:00 inchecken dus besloten naar het nabijgelegen IJshotel in Jukkasjärvi te gaan. Een ijshotel is geen standaard hotel, het bestaat slechts een aantal maanden per jaar. In de zomermaanden smelt het hotel praktisch geheel weg en het moet ieder jaar vanaf oktober opnieuw opgebouwd worden uit enorme blokken ijs en sneeuw. Deze blokken ijs worden gehouwen uit de achter het hotel gelegen Torne rivier. Voor het opbouwen worden ook kunstenaars uit vele landen uitgenodigd om echte ijssculpturen te maken. Vanaf december tot april is het hotel bruikbaar. Niet alleen de kamers, maar ook alle tafels, stoelen en bedden worden geheel van ijs gemaakt. Het ijshotel beschikt zelfs over een ijskapel waar koppels elkaar het jawoord kunnen geven. In het hotel is het in de meeste ruimtes ongeveer min 5°C. Toiletten en douches worden wel verwarmd. De bedden, gemaakt van blokken ijs en sneeuw worden bedekt met rendiervellen en de gasten krijgen speciale thermokleding en een dikke slaapzak in bruikleen. Het was prachtig om te zien, iedere kamer had een ander thema, maar we moesten er toch niet aan denken om hier een nachtje te slapen.
Omdat er niet alleen in de winter vraag was naar een overnachting in een kamer van sneeuw en ijs, beschikt het IJshotel Zweden sinds 2017 over een tweede gebouw, Icehotel 365. Je kunt hier nu ook in de zomer ijskoud overnachten. Er was ook een icebar dus hebben we genoten van een ijskoud drankje.
We zitten hier wederom in een prachtig huisje, kortom genieten.

Omgeving Ballstad

Vandaag een heerlijk rustig dagje gehad in de omgeving van Ballstad. Vanmorgen vroeg hebben we eerst een wandeling gemaakt over de pier achter het hotel. Tijdens het opkomen van de zon zagen we vele vissersbootjes vanuit het haventje vertrekken richting zee. Vannacht had het wat gesneeuwd dus de wereld hier was weer wat witter. En gelukkig, volgens Arend, waren er nu ook wolken aan de lucht. Na een week strakblauwe hemel is dit een welkome verandering voor een fotograaf.
Vlak voor ons appartement ligt een Vikingsboot in het haventje. Tijdens het ontbijt zagen we een cameraploeg en een boel mannen verkleed als Viking aan boord gaan. Het bleken opnames voor een bekende tv serie hier in Noorwegen.
Het was in tussentijd gaan sneeuwen dus we hebben gewacht tot het droog was en zijn toen weer op pad gegaan. De zon was weer gaan schijnen en de wolken waren er ook nog dus prachtige foto omstandigheden. We zijn richting de noordkust gereden om daar de stranden van Eggum, Myrland en Haukland te bezoeken en hadden het plan om met zonsondergang te eindigen in Utakleiv Beach. Gisteren dachten we op Haukland Beach te zijn maar dit bleek het naastgelegen strand Vik te zijn. Nadat we Eggum hadden bezocht zagen we een verschrikkelijk donkere lucht aankomen, dit kon niet anders dan sneeuw betekenen en ja hoor van stralende zon ineens in een sneeuwbui. Zo snel kan het weer hier dus veranderen. Onderweg naar Unstad zagen we ineens een autorace over een bevroren meer, maar de auto's waren nauwelijks zichtbaar door de hevige sneeuwval. Dan maar even een koffiepauze inlassen en wachten tot de zon zich weer liet zien. Na tien minuten was het al zover en konden we van dit bijzondere spektakel genieten.
De stranden die we daarna bezocht hebben waren stuk voor stuk weer plaatjes en de zonsondergang bij Utakleiv was prachtig.
De voorspellingen voor de Aurora zien er voor vanavond niet best uit en dat is misschien maar goed ook want voor we het weten staan we weer tot middernacht naar de hemel te staren. Morgen hebben we een lange reisdag voor de boeg naar Narvik.

Van Reine naar Ballstad

Lady Aurora was ons weer goed gezind gisteravond, wat een mooie show heeft ze voor ons opgevoerd. Dit terwijl we dachten dat het niets zou worden omdat er bewolking voorspeld was. Maar toen we op pad gingen om avondfoto's te maken zagen we toch weer wat lichte strepen in de heldere lucht. En ja hoor op de foto's waren ze duidelijk groen. De activiteit werd alsmaar sterker en nu konden we ook met ons blote oog de groene en zelfs roze kleur goed waarnemen. Het licht bleef maar dansen, zowat de hele hemel was bedekt, zo bijzonder om dit mee te maken. De hoogste kracht was uiteindelijk Kp 4,67 terwijl dit toch niet voorspeld was. Zo zie je maar weer, altijd even buiten checken want het noorderlicht kan hier zomaar ineens opduiken.
Na een heerlijk eigen gemaakt ontbijtje hebben we vanmorgen ons huisje in Reine verlaten om eerst het 10 km verderop gelegen dorpje Å te bezoeken. Dit is het westelijkste punt van de Lofoten dat over de weg bereikt kan worden. Bij het eindpunt van de weg hebben we de auto geparkeerd en een leuk wandelingetje door het dorpje gemaakt. Ook hier staan weer veel typisch Noorse vissershuisje op palen. Tot in de jaren '90 was het dorp gespecialiseerd in stokvis maar nu moeten ze het meer hebben van het toerisme.
We hebben voor de komende twee nachten een appartement gehuurd in Ballstad. Maar voor we daar naar toe rijden nemen we eerst een kijkje bij twee van de mooiste stranden die de noordkust van de Lofoten rijk is, Haukland en Utakleiv Beach. We hebben tot nog toe elke dag stralend weer gehad en ook vandaag scheen de zon weer volop dus we hebben genoten van heerlijke strandwandelingen met de nodige foto momenten natuurlijk.
Op de helft van deze vakantie aangekomen kunnen we alleen maar zeggen: Wat een prachtig land, om bijna iedere bocht die we maken ligt weer een nieuwe verrassing. Het is hier heerlijk rustig qua toerisme en we wanen ons vaak alleen op de wereld.

Van Svolvaer naar Reine

Magic Ice Svolvaer is een bar waar alles van ijs is gemaakt zoals de bar zelf de banken en de tafels. Gisteravond zijn we hier een kijkje gaan nemen. Er staan verschillende sculpturen gehouwen uit ijs en je krijgt er een heerlijk drankje uit een glas gemaakt van ijs. Wij vonden het een leuke ervaring en met een goed gevoel gingen we daarna op pad hopende de aurora weer te mogen zien. We hebben er voor gekozen om terug naar Gimsoy te rijden omdat je daar weinig lichtpolutie hebt en de horizon naar het noorden mooi te zien is. Het was wel een beetje spannend hoor zo in het donker waar niemand is en je alleen het ruisen van de zee hoort. Maar het was ons weer gegund, de aurora liet zich twee uur lang zien.
Vanuit Svolvaer zijn we vanmorgen via wederom een prachtige route naar Reine gereden. Dit is een klein vissersplaatsje aan de oostelijke kant van de Lofoten. Het ligt op verschillende eilanden die met bruggen met elkaar verbonden zijn. In het jaar 1970 werd Reine verkozen tot de mooiste plaats van Noorwegen, wij snappen wel waarom. Het is prachtig hier! Reine is een waar fotografen paradijs, we komen dan ook veel statieven tegen. Ook zien we hier steeds meer stokvissen hangen en als we weer eens uitstappen om een foto te maken krijgen we de geur er gratis bij. We overnachten in een leuke Rorbu en wie weet laat het groene licht zich ook vanavond weer zien.